inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.689):

Koesteren

Laat me leven in de warmte van je ogen
de weerspiegeling van je diepe zijn
waar sluimerzacht de kern ontwaakt
als de gesloten oester wordt gekraakt
en een parel glanst in wonderlijke schijn

Laat me weten hoe we zijn bedrogen
door de passie waarin wij elkaar verloren
pas nu besef ik wat jij tijdenlang al wist
hoe erg je me al die keren hebt gemist
omdat ik je dichtheid niet durfde te verstoren

Laat me horen in broze liefdeswoorden
die vertellen wat mijn hart al zegt
hoeveel je van mij in jezelf herkent
en dat jij het ontbrekende stukje bent
van de puzzel die zichzelf nu legt

Laat me voelen hoe wij versmelten
in eenheid van ziel en zaligheid
verstrengeld in een vurige brand
vormt onze parelmoeren band
van het gemiste sentiment bevrijd

Laat me al de angsten moorden
die in`t geniep proberen door te breken
tot wat we zo zorgvuldig overstelpen
met slechts het scherm van onze schelpen
hou me bij je, fluister ik je smekend

Schrijver: WOLF & Sacrajewa, 3 februari 2003


Geplaatst in de categorie: valentijn

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 4.459

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Guido van Spellen
Datum:
3 februari 2003
Email:
Jamogusychello.nl
Heel erg knap geschreven, zeker zo met zijn tweeën...
Wel erg vast rijmschema,
zou wat losser misschien wel fijnproeverij worden,
maar hij staat zo zeker ook al zijn mannetje moet ik vaststellen.
Is goed (en lang heb ik begrepen) over nagedacht.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)