inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.706):

Het blauwe uur

Ze bestond uit lijnen. Haar rug zacht
gebinte, haar armen naar de palm gericht,
aan haar vingers hapte licht naar lucht,
en dat overkwam mij. Het was een laat

uur in één van die overloos droeve dagen,
lege straten als muren, een pad dat nergens
toe leidt, je weet wel, het onbegane

in mijn hoofd ook. En op die lijnen,
hurkte ik, verging ik. Alleen maar kijken,
hangen aan lijnen met die andere ogen
van mij, en dan ook een beetje van haar.

Dat dacht ik graag, te graag, er is zoveel
van het algewone te doen. "Geeft niet,"
zei ze. Het had een beetje van ontstaan,
beroofd van dat grauwe uur tot uur, een ietsje
blauw had het, onecht. Een lijntje meisje,
vrouw of wat, een brugje naar de overkant.

Schrijver: Oliver, 4 februari 2003


Geplaatst in de categorie: lichaam

4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.284

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Roulien van der Woude
Datum:
19 februari 2004
Email:
vroulienhotmail.com
Heel erg mooi omschreven! Het raakte me; 't is herkenbaar...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)