Netgedichten

netgedicht (nr. 1.709):

Grand Forks (North Dakota)

Sneeuw. Zijn er woorden voor wit?
Boven de blokken huizen hangt iemand
een grauwe mantel uit. Dakota's misschien
om hun zwarte hart dat ook uit de grove
aarde steekt. Een scherpe snee weg naar
het Zuiden, een haar dat op de vlucht slaat,

maar de grotten zijn dicht. Neonlicht
doet allicht vergeten. Het stapelen van
stenen en het wonen, het zijn de dingen
die eendere dagen maken. Voortdurend is
het woord.

Maar zijn er woorden voor wit, en voor
het duister dan dan volgt? Of voor het
water dat als zweet uitbreekt op de rand
van hondsdagen en zijn er wel woorden

voor verveling en de vos die dan zijn adem
jaagt, op jacht naar eksters, zwarte duivels

weg uit het kartonnen wit van de strakke wegen.