inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.721):

Schelpen 2

Ik zag hem aan het strand:
mijn vader.
Zijn jas hing als een schreeuw
tegen de hemel
op die dag en die minuut
voorbij aan ons begrip
en telbaar vóór zijn dood

Ik dacht het te horen ik dacht
zo dadelijk doe ik mij handen
voor mijn oren ik sluit mijn schelp
voor zijn vreselijke woorden tot
mijn bloed alleen nog maar
de zee hoort ruisen.

Maar nee, het was niet nodig.

Al wat ik nog vernam
waren oneindig
kleinere hoorbaarheden:
zuigen van zand
kapotspringend schuim:
kraken van schelpen
waar ik liep.


Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 6 februari 2003


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.354

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)