Netgedichten

netgedicht (nr. 1.752):

Het Zilveren Kruis

Op de kaptafel van mijn moeder
staat een oker doosje
gemaakt van krimpenhout.
De laatjes open.

Knopjes parelen erover
als ongelijke druppels koud.
Er is ruw aan gerukt
je ruikt nog de geur van vers verdriet
- geen wonder -
je ziet de rauwe kleur van rood
de pijn erin gecapitonneerd
op zijde bezeerd door venijn
lagen de jaden jaloezie,
de zalmcamee met de zoute ogen
en al haar galgouden ringen,
een robijn, het oog van een zwijn
en het smalensnoer
dat niet meer kon zingen.

Ooit bevatte dit doosje
zuiver glimlachjes van filigrein
ogen spraken nog ongelogen
voor geluk was het te klein.