inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.780):

Naamloos

Zonder ooit nog lieflijk om te kijken,
het uurwerk van mijn klok te ijken,
neem ik afstand van onze vader tijd,
en voel ik niets dat lijkt op spijt.

Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt,
hoe je ten laatste male knorrend gaapt.

In de spiegel van de liefde,
zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde.
Af is het ogenschijnlijk eeuwige leven,
zonder enige angst, zonder beven.

Zonder hart is een mens niets dan gedachten,
er is dan ook niets meer te verwachten.

Schrijver: J.L. Hulscher, 13 februari 2003


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.048

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)