Vaag verlies

Je dwaalde door de schrale gang,
de schemerlampen op kuithoogte
in een jeugdherberg voor verdwaalde zielen.
Gevaar kreeg hier geen kans,
Grillen die zenuwen vernielen.

De nacht viel door de glazen koepels
Een herfstsluier schoof voor de sterren
tot jouw wiek droog was, het vet gestold.
Je zond mij een wenskaart,
de foto van een ontluikende orchidee
toen ik onder lakens kroop
en mij wentelde in een gretig verdriet.
Nu leg ik een hagelwitte roos op jouw navel.
Je verbood tranen
maar ik schend jouw laatste wet
zoals ik een fatale daad weiger.
Nu vlei ik me in een vaag verlies.
Je schonk een fortuin aan een zwerfkat
aan 3 prille koningen met papierkronen.
Je zag een karatekampioen groeien,
die amper acht jaar geleden uit jouw schoot floepte.

Ik dacht dat ik dapper was en je redden kon.
Soms wil de drenkeling zinken.
Zelfs een volbloed met gebroken benen moet worden geslacht.
Je bent een eeuwige vriendin geworden.
Nu wens ik dat je over mijn schouder
gluurt naar de rijm op het wazig gras.

Schrijver: Wimper, 13 februari 2003

wimvandeleenehotmail.com

vaag verlies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 1.551