Constipatie
stront eigenwijs stuk vreten
de bah-ballade braakt een noot
in vuil verwikkeld stik de ademdood
je persoonlijkheid gespleten
met zicht op diepe loze kreten
een dorre poel of is het sloot
het geurt gelijk de ochtendmond
heeft zelfs een dood vogeltje
gewiekt doch uitgevlogen
kort voor hoge nood
maar haar vleugels zijn versleten
de verlossing van dit lijden
is voor ons niet weggelegd
anders had ik ’t wel geweten
en niet het gezwel verweten
deze hopeloze tijden
waaruit slechts slijk werd opgedregd
eindelijk spuugt de maag haar inhoud
door de riolen van mijn wezen
stilte stilt mijn honger
nu ik de duivel heb geprezen
Geplaatst in de categorie: lichaam