Netgedichten

netgedicht (nr. 1.809):

sprakeloos

hij had een onbeschrijfelijke zin in woorden
zijn ogen vraten zich door kilometers boek
het was zo erg dat als de kinderen hem stoorden
zij werden verrast met een literaire vloek

zij had een ongeneeslijke drang tot schrijven
haar hand vergroeide met haar vergulde stift
waar iedereen dan ook beter af kon blijven
omdat je anders in haar geheugen werd gegrift

zij hadden een onbegrijpelijke angst voor praten
hun conversaties kon je tellen op één hand
zij hadden dat zelf niet eens zo in de gaten
omdat hun relatie jaren terug al was gestrand

hun kinderen zijn nu zwijgende analfabeten
blind voor woorden en wars van een gesprek
waar de herinnering aan hun ouders heeft gezeten
zit een zwarte door inkt gevormde vlek