Nabijheid op een horizon (2)
Mijn handen zijn leeg
Durven niet te strelen
Durven niet te kijken
Maar zien zoveel verdriet
Op jouw wangen rollen tranen
Mijn handen doen maar wat
Ze zoeken naar bereikbaarheid
En gebaren
Nabijheid op een horizon
Zo is het wat ik voel
Jij in bed en ik naast je
in de verte op een stoel
Zeggen kan niet
Wat niet te zeggen is in jouw taal
en vice versa snap jij dit niet
Of die twee woorden wel?
Dubbel moeten zwijgen
En elke hand gelaten
Om het niets dat ik je geef
Geplaatst in de categorie: verdriet