Netgedichten

netgedicht (nr. 1.830):

LENTEWENS

laat me jouw lente zijn
en nooit meer
zonder liefde

je winterluiken
sprankel ik
vol kleuren lucht
en licht
en als je vlucht
dan dartel ik
mijn tere bloesems
op je huid en streel je
ogen dicht

laat me toch lente zijn
en nooit meer
zonder jou

ontluikend zal
mijn middagzon
je zoete kussen
stralen
en intussen
zoem ik dan
de luchtkastelen
uit je hoofd en fluit je
mijn verhalen

oh, laat me lente zijn
jouw lente
liefde zijn

dan zal ik in je
nestelen
en broed jou
zomers uit!