Netgedichten

netgedicht (nr. 1.876):

zondagmorgenlicht

zij noemde mij krolse kater
en ik haar bronstig hert
maar een minuut of zeven later
lag ik ronkend in haar bed

ik werd wakker door gefluister
in mijn linker of rechter oor
en alhoewel ik zelden luister
drong het zachtjes tot mij door

deed mijn ogen open
zagen wazig haar gezicht
het leek zo anders zo verlopen
in het zondagmorgenlicht

beter niet meer kijken
in de kleren in sneltreinvaart
want wat telkens weer zal blijken
eigen haard ...
... ach laat ook maar