Netgedichten

netgedicht (nr. 1.880):

In Libessart

Wij
in dit doodstille huis
herboren uit landwijn en gedempt lamplicht
of uit wat van het houtvuur ooit rook was,
wij horen nog alleen elkaar ruisen.

Ik
in de dood van de drank
hoor jou zacht slapen

Jij
in de dood van een droom
hoort mij drinken,
het stelt niet veel voor.

Maar wacht,
straks gebeurt het,
eenmaal dronken,
vanuit een zwart dakraam
een toast met de hemel
op het leven, een nulpunt,
dat evenwel goed is
in lief Libessart