Netgedichten

netgedicht (nr. 1.900):

Tussen Euphrates en Tigris

Als zij, de moeder, die in Bagdad leeft
in deze nacht haar kindje toe zal stoppen
het hartje in zijn slaap zal voelen kloppen
terwijl ze zelf van binnen bloedt en beeft

zal fluisteren; mijn jongetje, slaap zacht
nee, lieveling, je hoeft niet bang te dromen
van duivels die je sprookjesland in komen
want immer houdt je engel toch de wacht

slaap jij nu maar, mijn prinsje zonder schuld
in bloementuinen van ons aardse paradijs
want mama is toch hier en papa komt meteen

als jij hem roepen zal, heb maar geduld
heus, papa is maar voor heel eventjes op reis
zijn hemd zal net zo wit zijn als voorheen