Netgedichten

netgedicht (nr. 1.910):

Winter beelden

witte strepen tuimelen vlokken
snijden de lucht en de wolken nijd
klitten samen tot het wit tapijt

git alomvattend wit getooid
met zwart dat contrasteert
totdat de zon het heeft ontdooid
en alles weer opnieuw onteerd

kraaien kreten schor vergeten
spreuken in de natte westenwind
hongerig in kliek getroept bezeten

de naakten worden wit verbeeld
werpen schaduw naar vergeten
beelden nu op het gras vergeeld
toen de zon ze had bezeten