Ademloos
en nu
nog één keer
adem in
inhouden nog even
zie je die kleuren
het rood van je gezicht
de gele sterretjes
als je je ogen sluit
voel je die duizeling
en hoor je die stem
adem dan
adem dan
je wil te overleven
is er nog lief
blaas nu maar uit
Geplaatst in de categorie: welzijn
Als je je adem inhoudt en je gaat van alles en nog wat zien (rood van het gezicht kun je nog wel aan, de sterretjes zijn ook nog te houden maar dan het snakken naar adem), overheerst op een gegeven moment die stem: adem dan!
In eerste instantie is dit een gedicht dat door de lezer geinterpreteerd behoort te worden zoals hij/zij dat wil.
Je kunt het zo zien:
Sommigen willen echt dood. (of ergens anders de brui aan geven). Als je zegt dat je echt dood wilt, hou dan eens je adem in. Op een gegeven moment snak je naar adem (of naar het leven, of naar het "niet-opgeven", etc)
Daarin ligt dan het weten dat je toch door wilt gaan.
Het uitleggen van een gedicht is niet mijn sterkste kant, dit is uit een gevoel geschreven. Misschien kun je wat met mijn uitleg.
In ieder geval bedankt voor het reageren.
Je laat iemand bijna stikken geloof ik. Of zie ik dat verkeerd?