inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.942):

Eenzaamheid2.

Het eten staat op het fornuis
en buiten kreunen zacht de bomen
in de winden van oktober.
Hoe donker is het huis.

En dat ik heel alleen
alleen moet dragen,
wat reeds zolang geleden is.
Ik nooit voorkomen kon.

Daarstraks was er een teer gebaar,
heel even was ik weer
diep in de waan van een gedachte,
ver in de droom van gisteren.

Maar in het donker van de dag,
en in het kissen van de boter
kwam ik weer thuis
van al dat ver gegaan.

Ik heb wat peper op het eten,
wat weemoed in vandaag gedaan.

Schrijver: Van Laeken Pierre, 1 maart 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 618

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)