inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.956):

Stenen speelgoed

Bladeren spelen uit twijg ontwaakt
schaduwen in niets ziende ogen
lispelen een lied vol mededogen
nu het beeld zich aan hun schaduw raakt

Het groene kleed dat marmer siert
geeft het doods grimas een lentekleur
het koud witte lijf de valse fleur
van bloeiend leven dat welig tiert

Haar handen plukken het mossig bed
krabbend als verdriet dat wederkeert
tot de stenen beer haar leven krenkt

Als herinnering haar tranen drenkt
in kerven van naam, nog niet verweerd
wordt hij op het grafje terug gezet

Schrijver: sacrajewa, 5 maart 2003


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 914

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)