in de sprakeloze nacht
je opent
de hand op de deur
je ogen zijn al binnen
een vleugje van je geur
je komt
niet dichterbij
je voetstappen ontbreken
net de laatste meter
je verwondering
bekijkt niet mij
je blikken zoeken
naar onzeker
ik wacht tot
uren trager worden
het licht mij
niet meer ziet
ik ben er
nog voor ons
omdat mijn ring
het me gebiedt
je deelde slechts
in mijn verblijven
vulde waar
je recht op dacht
verkrachtte mij
met anonieme liefde
onbeantwoord
in de sprakeloze nacht
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid