Ochtend
De dag wordt grijs en klam geboren
de zon hangt stil en laag te dromen
In de koelheid van de ochtend wil ik blijven
en de leegte van de nacht bewaren
Er is zoveel dat nog moet komen
de rimpels van mijn huid zijn heel ondiep
Wanneer ik naar de jonge ochtend kijk
daalt een zachte weemoed op mij neer
Ik zou mijn arm wel willen strekken
naar het zuiver, onbegrensd kristal
van koel en leeg in niets bestaan
Ik zou mij willen klampen
aan de schoonheid van dit moment
om de dag niet verder in te hoeven gaan
Inzender: Nelleke, 24 maart 2003
Geplaatst in de categorie: overig