inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.147):

bloemen liegen lente

je stoel is leeg
gisteren ligt in
kruimels op tafel
bloemen liegen lente
bloeien uit voorbij

je kraakt in de vloer
zucht bij het
sluiten van gordijnen
laat jezelf verdwijnen
als ik je nodig heb

je leest vragen
in mijn ogen
ziet het onvermogen
om met jou te leven
ik kan je niet meer geven

je hebt vandaag
mijn beeld gebroken
scherven zijn mijn pijn
ik veeg de chaos bij elkaar
en lijm de stukken maar

Schrijver: wil melker, 31 maart 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 494

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)