Netgedichten

netgedicht (nr. 2.212):

Holst van de nacht

Het holst van de nacht
Kan het daglicht niet verdragen
Lege hoofden, allen dwazen
Het donker voelt zo zacht

Op straat is het stil
In het café gebeuren dingen
Mensen dansen, vrijen, zingen
De warmte voelt zo kil

De gordijnen zijn open
Een hoer begint te lonken
Ze spuwt vuur, ik ben dronken
Ik betast haar knopen

Wanneer de zon schijnt in mijn ogen
Probeer ik mij een weg te banen
Vergeet de mensen en hun namen
Hun verhalen, de betogen

Het holst van de nacht
Kan het daglicht niet verdragen
Lege hoofden, allen dwazen
Het donker voelt zo zacht