inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.214):

Harsgeur

Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout
en glippen de klokketoren binnen.
Je bent voor een ander licht gezwicht.
We verbijten tranen, onze klieren weigeren.
Engelen zaten op een wolk naast jouw bed.
en wenkten je naar een hemel van hars.
Misschien kerfde ik te vaak in de bast.
Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag.
Je verdampt en valt samen met jouw bestemming,
Een rooksliert verwaait.
Over jouw lippen rolden geen klachten,
eerder plooiden ze tot een glazige glimlach.
Niemand kon jouw stilte verzwijgen
als taterende tieners na de eerste fuif.
Ach, die strakke gezichten!
Je zou ze kneden tot een eerlijk geluk.
Rode oogranden wis je weg.
Ach, strijkende violen van verdriet!
In gedempt licht tasten we naar het hart.
Gulzig zoek ik troost in de gedachte:
Een stervende ster houdt haar glans.
We horen haar reutel niet.
Jouw laatste lettergrepen hadden geen betekenis.
Til hem niet op met dure verzen.
Til hem op zonder leugens.
We geloven en beloven
dat een vrolijke vrede jou omhelst.

Schrijver: Wimper, 9 april 2003


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.199

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)