Lente

Frisse tinten doen
diepe duisternis langzaam wijken


De nacht van de winter legt
stilletjes zijn mantel neer;
met een lichte tinteling voelen
de bomen in hun stramme stammen
botten knoppen
en leven roeren.

Niets ontsnapt aan het ontwaken.

Eerst aarzelend en nog wat schrikachtig
laten de bloemen hun kleurentooi
zien aan het halfingeslapen,
op de rand van het ontwaken sluimerende,
doodse dorre winterland.

En dan,
wanneer de zon plots opnieuw
voor het eerst weer warmte afstraalt
is er geen houden meer aan.

Jubelend en vol van ongeduld
roert de aarde zich
en luidkeels staat alles te
trappelen om te herrijzen.

De lente is er ;
het leven herbegint.

De dood trekt zich,
even,
terug in de coulissen
om straks
een nieuwe rijke oogst
binnen te rijven.

Lente Seizoen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 321