de spiegel
Wie is toch diegene,
die daar altijd is.
Op elk uur van de dag,
zie ik hem daar weer staan.
Hij lacht met mij,
hij huilt met mij.
Hij wordt boos met mij,
hij knipoogt met mij.
Hij praat met mij,
maar geeft nooit antwoord.
Als ik naar hem wijs,
wijst hij naar mij.
Eerst vond ik het eng,
maar hij heeft me nog nooit aangeraakt.
Soms probeer ik stiekem te kijken,
maar dan verschijnt hij net zo stiekem als ik.
Hij lijkt op mij.
Dezelfde neus,
dezelfde haren,
dezelfde ogen,
dezelfde mond.
Hij is er altijd
en toch voel ik me alleen.
Geplaatst in de categorie: algemeen