inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.327):

Bejaardenhuis

Eenzaam zit zij in haar kamertje
van het bejaardenhuis
Met een zakdoekje in haar hand
Ze verlangt naar haar eigen huis
Alsof ze hier gevangen zit
en wachtend op haar dood
haar allerlaatste stationnetje
ze mist haar echtgenoot

Ze voelt zich opgeborgen
Als een vogel in een kooi
Starend naar een familiefoto
wat was die tijd toch mooi
Ik breng haar medicijnen
en schuif aan haar tafel bij
Ze zit hier weg te kwijnen
En is echt niet zo blij

Er druppen tranen langs haar wang
Maar ze bemerkt het zelf niet
Ze zegt:"Ik zit hier onder dwang,
ik heb zoveel verdriet"
Ze frommelt aan haar zakdoekje
en staart weer voor zich uit
Op tafel ligt haar bijbelboekje
ze mompelt zacht:
Geef mij maar een injectiespuit...

Schrijver: jannie hoogendam
Inzender: J.Hoogendam, 25 april 2003


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 791

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
JANNIE
Datum:
27 april 2003
Email:
hoogendamjanniehotmail.com
Het was zo erg met deze mevrouw, dat zelfs het bijbelboekje haar niet meer kon helpen. Negentig procent van de bewoners van een bejaardenhuis kunnen er nooit aan wennen dat ze daar zitten. Het is droevig gesteld en daarom moest ik dit gedichtje ook schrijven.
Bedankt voor je reactie.
Naam:
Nelleke
Datum:
27 april 2003
Email:
noraatje_1999yahoo.com
Ontzettend ontroerend, maar ik begrijp niet precies hoe het bijbeltje rijmt met euthanasie. Ik vind het einde nogal vreemd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)