inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.329):

VERMIST

Donker is de zachte regen, vallend op 'n bleek gezicht,
verandering brengt dauw, met 't vroege ochtendlicht
Sta op,j e wordt vast ziek, liggend op de natte grond,
maar jij blijkt eigenwijs, met strakke lippen om je mond

Je hebt vast iets stouts gedaan, net als zoveel kinderen,
verberg je bang in deze struik opdat ze je niet vinden
Waarom vrees je toch de mensen die jou nu nog zoeken?
star weigerend kijk jij omhoog, naar de vliegende roeken

Welk stouts heb jij begaan, dat jou tot hier liet komen?
waarom wil je hier waken, terwijl je thuis kunt dromen?
Jij zwijgt andermaal, uit kenbare hekel op m'n vragen,
en blijft daarmee stug bezig de toekomst te vertragen

Langzaam iets dichterbij, geblaf van speurende honden,
nog deze dag zal hoop vergaan, zout voor alle wonden
Met laatste stille wanhoop probeer jij te verhinderen,
dat zij de pijn gaan voelen, die ze zullen vinden...

Schrijver: Doortje, 26 april 2003


Geplaatst in de categorie: misdaad

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.492

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)