zuur(sonnet)
wanneer hij gesloten bleef die mond
en zijn lichaam uit werd gekapt
in de wazige steen van achtergrond
is de tijd mij sneller ontsnapt
toen die mond vierde met een lach
en een lieflijk woord achter zijn
zeldzaam vreugdige lippen lag
was het al een stralen in de pijn
ach, toen de armen mij
bijna aan gingen spreken
was mijn hartje al zo blij
maar het échte lieflijk gebaar
is in de zuurheid blijven steken
zijn hemel werd nimmer klaar
Geplaatst in de categorie: spijt