Kale muren

Een lege kamer
We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren
naar de liederen van de ekster.
De vrieslucht in onze ogen
Die niets meer vinden in de ander.

Ons pril verleden is een doolhof
Van wisselende beloftes
Van pijnscheuten en samen reiken naar
de vollere nacht.

Elk vooruitzicht begraven we in de tuin
Met het geduld van een opperhoofd.
Ik ontbind na de genadesteek
Meng me door het grondwater
Dat later opwelt en verdampt.

Schrijver: Wimper, 29 april 2003

wim88tiscali.be

kale muren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 965