Netgedichten

netgedicht (nr. 2.361):

Hel of hemel

Alles moet verdwijnen tot niets meer overblijft
van dingen die hem levenloos verwijzen
naar stukjes die nog stervend zijn

in z’n geest wordt strijd gestreden nu
de draad schijnt doorgesneden staat het falen
op zijn gezicht geschreven in de grijns

van medelijden waar hij zelfs geen troost lijkt
uit te putten kan men aarde niet bewegen
als lucht drukt op de kleinste korrel

zwaartekracht die vastgevroren in zijn ogen
weigert neer te vallen in berouw om daden
die hij zich vandaag niet meer verwijt

weet hij geen weg te wijzen die rechttoe
rechtaan naar hel of hemel leidt als leven
niet een teken geeft van redenen om door

of dood te gaan.