gevangenissen voor de zachte criminelen
Het menselijk zwerfvuil van onze maatschappij
Afgeschud tussen spijlen van beton en staal
Die het laatste greintje lieflijk tikken
Van de reeds verdorde harten bijten
Staal en papier in één kooi gemalen
En in de benzine van pis en wanhygiëne
Kan één grijze vonk van een gebaar
de geest tot de explosie drijven
En moeders kunnen enkel met de ogen
Naar hun vervagende zonen reiken
Waarvan de restende kleuren
door zuur metaal worden aangevreten
Geplaatst in de categorie: actualiteit