inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.393):

Gesneuveld

De klamme kilte van haar manen
Zandkorrels in mijn aders.
Het verlangen wacht in de kelder
Waar de muffe lucht drijft
En niets meer belooft
Dat is veel minder dan heel weinig.
De gore tongen van de nijd
doorboren het trommelvlies.

Zij stamelt naar de bondgenoot
Mager en lager dan ooit.
De schrille stem van het verraad
Die bloedt in mijn buik.
Ik risp zoetzuur op.

Hoeveel uren gaan er in de ijstijd?
Hoe lang al reist het licht?
Vragen die de adem voeden.

Raak haar lauwe, grauwe hals
En proef de lome ochtend.
Met een kriebel in de vingertoppen
Vind ik de diepste kern
Vel de beer die mij belaagt.

Schrijver: Wimper, 3 mei 2003


Geplaatst in de categorie: woede

1.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.165

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)