Elegie

Zoals wij eenmaal zijn bewogen,
onschuldig nog, en ondoordacht,
zacht tussen de laatste rozen,
de vroege schemer van de nacht.

Zo hoopten wij dat het zou duren,
die innigheid, dicht bij elkaar:
die tederheid van mond op mond,
van mond op haar.

o Laat wat ons zo heeft bewogen,
onschuldig nog, en ondoordacht,
zacht tussen de laatste rozen,
de vroege schemer van de nacht,
weer open bloeien als weleer:
van mond op mond die liefde teer.

Schrijver: Van Laeken Pierre, 9 mei 2003

vanlaekenyucom.be

Liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 666