Intensiteit
de rode lava
brandt mijn zinnen
waar vurig diep
de eros troont
braakt de witgekraagde krater
die asse spuwt
die stenen gooit
en maalt de aarde langzaam
in vlammende tooi
de wanhoop uit de dalen
schroeit de witgekraagde krater
het wezen nog
in thanatos
waar tranen nooit
zo lang verblijven
dan een ogenblik
van spijt
omdat al het einde
ooit begonnen is
en weerkeert
in de tijd
Geplaatst in de categorie: verdriet