Zo

met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai

alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door

Janneke , ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor

klanken, gezang en glinsterende pret dansen samen
en balanceren op de vallende blaren
je voelt de engelen staren
maar, met je voeten op die houten vloer
zweef je op de nog ongeschonden stilte
lichtjes
naar de hemel toe

Schrijver: Laure, 18 mei 2003

laurekeuhhotmail.com

sterven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 1.464