inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.553):

vincent

Je schilderde in blauw en geel de wereld aan je voeten
Je wanhoop voor het leven versmolt met je eenzaamheid
op de grens waar waan en werkelijkheid elkaar ontmoeten
Je keek naar de sterren en de tranen bevroren op je ziel
O wereld, bad je; heb erbarmen met mij, Vincent
die al zwervend uit Gods handen viel

Je korte leven werd een hel van niet begrepen zijn
vergeefs vroeg je de wereld begrip voor je innerlijke pijn
gaf de mensheid je penseel en kleurenpracht van je doeken
Je smeekbeden aan broer Theo, die steeds weer om
zijn liefde en erkenning voor je werk vroegen

Sien ooit de enige echte vrouw in je leven
de Balsem voor je ziel
je schreef de wereld over de duizelende verrukking
waarin je met haar viel
maar ook de liefde voor een vrouw
deze hunkering was nieuwe pijn, die je niet kon geven
Vincent, je leefde kort en met heel je wezen
totdat je geniale waanzin
een eind maakte aan je lijden in dit leven

uit 'Voorbij de horizon'
uitgegeven in eigen beheer door Jos de Vink (1939);
1e druk 1991, 2e druk 2002

Schrijver: Jos de Vink, 24 mei 2003


Geplaatst in de categorie: actualiteit

2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 850

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
herodin
Datum:
24 mei 2003
Email:
herodin4netscape.net
Ergens werd geschreven, Er is geen grote geest zonder een greintje waanzin. Nullum Magnum Ingenium, sine mixtura dementiae fuit.
Terentius was zijn naam, hij kende het menselijke - want niets menselijks was hem vreemd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)