van lente en zomer

Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.

Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.

Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over haar kindertijd
uit: elke voorzichtige aftastwarmte
verleden tijd.

Plotseling groot en volwassen
Zomer ongeremd en open.
In het lichterlaaie van haar plooirok zon
en kleuren schrijdt zij stralend:
de mooiste van zusters.

Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl

Schrijver: Theo van de Wetering, 3 juni 2003

tjootje26gmail.com

Biografie van deze schrijver

seizoenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.0 met 1 stemmen 653