Netgedichten

netgedicht (nr. 2.663):

Groothertoginnelaan 1963

Toen we jonger waren en Den Haag een stad vol ijs
en weder dienende was: het gymnasium een winterfeest
omdat de wereld rondom er zo licht en begaanbaar
was als nooit.

Wij liepen er yeah yeah yeah met West Side-stoerheid
in benen en fingersnap zomaar het paradijs binnen
bij Tuschinsky-Metropole, welwillend toegeknikt
door Eline Vere, lieve Haagse dame.

Dat de lente een zomer inluidde, die jou met zich meebracht,
wie had dat kunnen weten gedurende die zachte ijstijd van ‘63?

Maar het moet toen al zichtbaar zijn geweest,
daar in de residentie waar de zomerstraten
onverklaarbaar vol met goud kwamen te liggen:
schatten voor jaren en jaren later.