Netgedichten

netgedicht (nr. 2.714):

Barsten

in jouw ogen
zie ik de spiegel gebroken
een niet te voorspellen pijn
in woede
ongrijpbaar
regeert jouw lichaam
en geest

nu wil je
niet zijn
niemand zien
niet herinnerd worden
aan het onontkoombare
van de waarheid

een waarheid die

in de weerschijn van het heden
de toekomst
zo onzeker
onbetrouwbaar zichtbaar maakt

jouw verleden herschreef
in de scherven
van een leven
dat nooit compleet
het jouwe is geweest

bevend
bang voor wat je vinden zal
raap je in tranen
bijeen
wat van jou
aan nieuwe delen
tussen d'oude brokken
over bleef

en met doorleefde waarden
van weleer
als helende korsten
verzachtend
over steeds terugkerende
nieuwe wonden

leer je leven
met
de barsten
die een gebroken spiegel
nu eenmaal heeft