inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.746):

ik had je zee beloofd

ik schreef
met zand mijn naam
je rug witte de letters
daar zou ik die zomer staan

ik had je zee beloofd
en zon om licht te bruinen
we verliefden ons die dag aan
de voet van de eerste duinen

we zuchtten zoete woorden
in het waaien van de wind
sprongen door de branding
ondeugend als een kind

we wiegden water en
de golven gaven mee
de wolken van de hemel
zonden in een vlakke zee

we zijn naar huis gelopen
aan het einde van de dag
stilte heeft niet meer gesproken
toen zij onze eerste liefde zag

Schrijver: wil melker, 25 juni 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.076

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
wim niesten
Datum:
3 juli 2003
Email:
wimniestengedichtenmsn.com
Dag Wil, ik heb dit gedicht beloond met een 8,
want het is een pracht.
Naam:
Mies Prinsen
Datum:
25 juni 2003
Email:
m.prinsen1chello.nl
Dit gedicht vertelt mij over een zomerdag die voor deze twee geliefden alls in zich heeft om er een groot succes van te maken. Vooral dat wiegen in de golven...heerlijk toch? Aan het einde van zo'n dag kan de weg naar huis niet lang genoeg zijn. Ik heb dit gedicht graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)