inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.747):

nacht

en als dan plotseling
de nacht
valt
als een tapijt van sneeuw
en toedekt
wat gebleven is
en de duur vervaagt
tot stilte

dan voelt de koude
tot op het bot
lacht geen vogel
geen bloem, geen
wuivend gras

een kraai krast
geritsel, stilte
de koude wind
neemt de plaats in
- reeds lang voor
hem bestemd -
nu grijpt hij zijn kans

geen sterren
geen maan
geen stille tekens hoop
slechts een blauwe schijn
trilt de stilte vast

verharding, ijs
verstening van de ziel
lichaam, hand, oog
verliezen al hun kracht
het is niet de dood
die hier ons wacht -
het is de leegte
en het niets,
een verder dan de
dood -
want die is slechts
een deur, die
zwaaiend openzwiept
en met een zacht
geruis weer
terug in het slot
van het leven.

Schrijver: canandanann, 25 juni 2003


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 661

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)