Netgedichten

netgedicht (nr. 2.800):

stairway

Wankel als mijn woorden zijn
en rafelig van taal,
schrijf ik een heel onvast
gedicht.

Geen touw is vast te knopen
aan mijn vers laten we
zwijgen van trossen, kabels,
spierballen waar anderen
goed in zijn.

Maar evenwichtloos komen
toch de woorden samen
in dit dun verdwijnpunt :
jij voor mij.

Ergens hecht mijn liefde zich:
onbeduidend touwladdertje
van taal waarlangs
alleen het licht kan gaan
uitwaaierend van jou
naar mij,
terwijl ik klim.