laurelyn, prinses, in een huisje
een huisje wiens muren
heldere klanken ontwaren
uit een doolhof van gestommel
en boven wie de regen
nog voor het dak verdampt
ik zie hoe condensatie
de inwendige warmte
tegen de ruiten kleurt
en mijn voeten vangen
de muziek uit de trilling
van uw marmeren vloer
mijn hand glijdt kussend
over de gouden deurknop
vanuit de zwoele broese
van een geborsteld tapijt
weet ik de prinses te vangen
ze zweeft haar mantel
over onze lichamen heen
we bespelen elkanders toetsen
nooit was de muziek mij zo zuiver
Geplaatst in de categorie: liefde