inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.924):

gom mijn barsten

Mijn toren kucht langzaam brokkels uit
en de ruiten worden als vaders ogen troebel
ik verlang naar de zachte aanraking
die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt

uw lach en uw ogen gommen de barsten
van onze tekening die nu nog een ets is
maar weldra zal krioelen van de kleuren
aan mijn voet steken bloemen het hoofd op

onder uw vruchtbare zolen
wordt het bloeien weer gewekt
veeg mijn mond weer slordig
tot een reus van een lach

Schrijver: tim balthazar, 30 juli 2003


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 381

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)