inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.928):

een hemel vol verlaten

ik weet je zon
niet meer te schijnen
voel je zo verdwijnen

waar jij straalde
is het stil alsof de
tijd me niet meer wil

de weg is leeg, waar jij
ooit bent geweest spant
een hemel vol verlaten

die laatste kus was
stout, de bank werd
koud waar wij op zaten

je nam mijn liefde
maar vergat de stem
die zei van je te houden

je zag mijn blik
die plagend vroeg om
onvoorwaardelijk vertrouwen

ik koester nu mijn dromen in
de leegte van vandaag, je bent
voor mij een hunkerende vraag

Schrijver: wil melker, 1 augustus 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 643

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
jannie
Datum:
7 augustus 2003
Email:
hoogendamjanniehotmail.com
Wil, dit is een schitterend gedicht. Jij bent een natuurtalent.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)