roert diep in hun schoot

hoor ze kakelen
hun oude vetes
weer oprakelen

ze snavelen macht
krabben aan normen
pronken met pracht

een glimpje bloot
roert diep in de schoot
kwijlt al bij voorbaat hormonen

ze eisen hun deel
van het genetisch geluk
willen een vrouwelijk stuk

ze kraaien plezier als
haar lach hen iets geeft
zijn bezig met eigen vertier

zij kan haar prijzen
bedingen en hij zal zijn
hoogste lied kunnen zingen

zo naait hij haar en
de wereld een oor aan
en kakelt weer door als tevoor

Schrijver: wil melker, 7 augustus 2003

wlmelkerziggo.nl

filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 693