apathie

Genegenheid, warmte, liefde, erkenning en steun
Die zich vermengen met elk moment van zijn
Alsof ze voor zichzelf spreken, eeuwig bestaan
Vanuit een vanzelfsprekendheid wel te verstaan

Een gedicht hierover lijkt zinloos monnikenwerk
Verspilling van kostbare energie, papier en tijd
Elk woord thans is van onschatbare waarde
Die bij mij vaak in een dualiteit ontaarde

Ze strelen mijn lippen, erotiseren elk gebaar
Verscheurd, naakt en eenzaam blijf ik achter
Met het besef dat lettergrepen uit lucht bestaan
Ongrijpbaar zijn, ramen met condens beslaan

De druppels die dan van het glas glijden
Zijn mijn tranen die via deze weg manifesteren
De passie die pijn doet en ik niet alleen kan dragen
Ondanks mijn verzet, jou voorgoed te willen behagen

apathie zinloosheid onbereikbaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 791