inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.049):

het erven van de dood

zand brandt geel
op okermatte vlaktes
de hitte loeit in
as van vele dagen

myriaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels

de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren, het verdriet
is hier al eeuwen oud

dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn

Schrijver: wil melker, 29 augustus 2003


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 427

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)