scherpte krast in het refrein

bassen dragen je geluid
voorbij de huizenblokken
geven ruimte aan je stem
die raakt met nostalgie
van zware kerkklokken

met vingers knijp je
in mijn maag en draait
de twijfels om in weten
haalt uit met vaag verdriet
dat ik niet kan vergeten

de toon vervloeit tot
woorden maar de beelden
komen niet, dissonanten
breken dan de melodie
stilte zwijgt in mededogen

je ogen vragen om
begrijpen, in je ziel
krijst pijn, scherpte
krast in het refrein dat alle
dagen klinkt en zelden zingt

Schrijver: wil melker, 30 augustus 2003

wlmelkerziggo.nl

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 11 stemmen 1.640