Netgedichten

netgedicht (nr. 3.089):

Vervaging in gedachten

grijs is het blauw
van het zilvergrauw,
zoals het baren van trage
golven die nog gelaten
stranden al zijn dagen

als toen hij verlaten
zijn stappen bedacht
hij ze voet voor voet
in het zand bedrukt
achterlaat voor goed

enkel de herinnering
spoelt de sporen naast
het water dat achterblijft
tot de vloed zich haast
en alles weer vervaagt